Sąd orzeka ubezwłasnowolnienie całkowite w przypadku, gdy dana osoba wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem.

Tak stanowi przepis, a jak wygląda to w praktyce?

W praktyce konieczne jest, aby wykazać, że choroba uniemożliwia osobie ubezwłasnowolnianej kierować swoim postępowaniem, przez co należy rozumieć się brak świadomego kontaktu z otoczeniem, czy brak możliwości intelektualnej oceny swojego zachowania i wywołanych w nim następstw. Ubezwłasnowolnienie jest istotne, aby chronić daną osobę, tak aby ta np. nie darowała całego swojego majątku osobie obcej lub np. nie zawarła niekorzystnej umowy kredytu. Wówczas taka czynność będzie nieważna.

W praktyce klienci często pytają mnie w jaki sposób możliwe jest wykazanie przed Sądem, że osoba, która ma być ubezwłasnowolniona faktycznie nie jest w stanie kierować swoim postępowaniem. Konieczne w tej kwestii jest zgromadzenie dokumentacji medycznej, czy też zaświadczenia od lekarza, które uprawdopodobni chorobę danej osoby. Na tej podstawie Sąd dopuści dowód z opinii biegłych psychiatrów, którzy ocenią stan zdrowia osoby ubezwłasnowolnianej.

Konieczne może okazać się także powołanie świadków i innych dowodów.